Nowy w mieście OFFTOP

Freed

-ciota- ze szczerym uśmiechem odpowiedział Freed.
-Może po prostu nie umiesz, hmm?- zapytał, wyraźnie drwiąc z czarnookiego. Podszedł do leżącego na traiwe chłopaka, wbił wsój język w jego usta, po czym zaczął dokładnie badać ich wnętrze, sprawdzając każdy zakamarek. Starał się także przywrócić go do pionu, masując jego kutasa jedną ręką, przy czym drugą wplótł w jego włosy, przyciągając go do siebie.
"Oboje są na swój sposób słodcy" pomyślał, uśmiechając się w głębi duszy.

Eizo Suzuki

Ubiera się i niewzruszony idzie w swoją drogę.
Chociaż to, że mógł się zaspokoić było czymś ciekawym dzisiejszego wieczoru.
*z tematu*

Kim Yonghim

- No i patrz co zrobiłeś. Wiedziałem, że prędzej czy później coś spieprzysz, Freed...

Eizo Suzuki

~~
Wrócił następnego dnia na to samo miejsce, nie wiedzieć nawet czemu to robi. Kolejny raz kładzie się na trawie, patrząc na gwiazdy i znów nucił tą piosenkę, zaraz bez wstydu zaczął śpiewać z zamkniętymi oczami
Nie uciekaj, nie płacz
Dlaczego nie mogę Cię dosięgnąć? Dlaczego nie rozumiesz?
Księżyc jest zamazany, a Ty zdajesz się być tak niewyraźna
Dlaczego nie mogę Cię dosięgnąć? Dlaczego moje życzenie nie może się spełnić?
Chcę zobaczyć Twoją uśmiechniętą twarz gdy noc zbliża się ku końcowi
Otworzył zaraz oczy, słysząc szelest. Wstał do siadu i obrócił się za siebie, poznał go.. był tu wczoraj.. .

Kim Yonghim

Yonghim biegł tą samą trasą. W końcu zawsze tamtędy biegał, odkąd zaczął cztery lata temu. Było mało prawdopodobne, by spotkał ich po raz drugi, ale coś w nim chciało tego. Pomarzyć można.
W słuchawkach zapętlony miał jeden utwór, nadający stałe, niezbyt wymagające tempo. Loverboy od You Me At Six. Zbliżał się do pamiętnego miejsca. Zwolnił trochę, akurat natrafiając na konkretne słowa piosenki.
"If given the choice would you do it again?
Of course I would, of course I should,
Well"

Eizo siedział na trawie w tym samym miejscu co wczoraj.

Zatrzymał się, wyciągając słuchawki z uszu. Przez chwilę patrzyli na siebie w milczeniu.

Eizo Suzuki

- cześć - odzywa się jako pierwszy, nie wiele myśląc wstał i otrzepał się z nie wiadomo czego. Znów spojrzał na chłopaka, wystawiając rękę w jego stronę. Zastanawiał się, czy ten podejdzie do niego, czy może ucieknie? Jeżeli wybierze drugą opcję, czy będzie zdolny pozwolić mu odejść?.

Kim Yonghim

Zamrugał, zastanawiając się czy to nie czasem zwidy od niedotlenienia po długim biegu.
- Cześć.
Podszedł, także wyciągając dłoń. Drugą schował do kieszeni, przyjmując swobodną pozę. W rzeczywistości mięśnie miał spięte.

Eizo Suzuki

- nadal nie zdradziłeś mi, jak masz na imię - zaczyna mówić, ujmując delikatnie jego dłoń w swoją.
- a jestem bardzo ciekaw - przysuwa ją sobie do ust i całuje jak prawdziwy gentleman. Prostuje się i uśmiecha do chłopaka zachęcająco.

Kim Yonghim

Stał jak oczarowany. Jego ruchy wydawały się ...niebezpieczne. Hipnotyczne. Jak u drapieżnika gotowego do skoku. Żołądek skręcił mu się na samo wyobrażenie. Bogowie, Eizo był cholernie przystojny...
- Yo-Yonghim. Kim Yonghim - odpowiedział.
Przełknął ślinę. Zdołał się uśmiechnąć. W głowie miał pustkę, zbyt zaskoczony tak jego obecnością, jak i własną na niego reakcją.

Eizo Suzuki

- Yonghim? czy Kim? czy może w ogóle Kim Yonghim? - nadal utrzymuje jego dłoń, lekko, nawet jej siłą nie musi trzymać, chłopak jakby mu po prostu ją powierzył, dlaczego patrzy na niego jak zaczarowany? Wczorajszy wieczór był wspaniały, do tej pory pamięta reakcje chłopaka na niego a po ciele na samo wspomnienie, jak na zawołanie, przechodzą go przyjemne dreszcze, niewyczuwalne dla bruneta.

Kim Yonghim

- Kim. Yonghim. - Najpierw powtórzył nie mogąc się opamiętać. - Jestem Koreańczykiem - powiedział, jakby to miało od razu wszystko wyjaśnić. - Kim to nazwisko. Yonghim to imię. Kim Yonghim.
Czasem zapominał, że oprócz nich tylko Chińczycy podają swoje nazwisko. Dla reszty świata to dziwne, od razu je podawać. Ale jaką to robi różnicę Koreańczykowi, który nazywa się tak jak jedna czwarta obywateli jego kraju?
Spojrzał na swoją dłoń w jego dłoni. Przez ciało przeszły mu dreszcze.
Of course I would, of course I should.
Jak magnez. Nie potrafił nawet zwiększyć dystansu pomiędzy nimi.

Eizo Suzuki

- Yonghim - powtarza dźwięcznie po nim, puszczając w końcu jego dłoń
- może chciałbyś ze mną posiedzieć i popatrzeć się bez celu w gwiazdy? jest ciepła noc... a zwiedzanie ścieżki Ci nie ucieknie - uśmiecha się do niego lekko, przy czym jeszcze puszcza mu oczko.

Kim Yonghim

W końcu opanowuje się i rozluźnia.
Tylko popatrzeć w gwiazdy? Cóż...
Robi kilka kroków, mijając go.
- Zazwyczaj, gdy przychodzę tutaj w celach czysto relaksacyjnych, raczej patrzę na wodę - utkwił wzrok w tafli czarnego jak noc nad nimi jeziora. - Ale gwiazdy też nie są takie złe.
Po chwili ciszy odwrócił się, ciekawy co robi Eizo.

Eizo Suzuki

Gdy tylko chłopak stanął przy brzegu i zaczął patrzeć w dal, Eizo położył się bokiem, przyglądając się mu z zaciekawieniem. Był ciekawy tego jak się czuje, czy to co było wczoraj mogłoby się powtórzyć, a jeżeli tak, to czy to nie będzie złe? Zauważył, że patrzy na niego, nagle brunet sobie przypomniał, że Yonghim jest istotą żyjącą i jednak będzie się poruszał. Jednakże, nieświadomie oblizał usta, a może nawet i świadomie?
- też lubię patrzeć w wodę, jednak gwiazdy są dzisiaj ciekawsze - położył się na plecy i patrzył w niebo.

Kim Yonghim

Uniósł jeden kącik w uśmiechu. Podszedł do niego i położył się tuż obok.
Tak, wpatrywanie się w gwiazdy jest niemal tak dobre jak wpatrywanie się w wodę.
- Eizo. Zgadza się? - upewnił się. Gdy Eizo potwierdził, roześmiał się. - Jakoś nie przypomina mi się, żebym krzyczał twoje imię - zadrwił.