Kawiarnia

Andreas

Kawiarnia jest mała i bardzo przytulna. Już przed wejściem czuć wspaniały zapach kawy i różnego rodzaju ciast. Dostępne sa tutaj wszelkiego rodzaju słodkości.
Poszukiwani pracownicy.

Nagasawa Shuji

Kawiarnia wydała mu się dobrym miejscem, aby zjeść deser. Na śniadanie. Jego matka w tym momencie złapałaby się za głowę i wylała na niego litr owsianki.
Zamówił Mont Blanc, po czym zjadł je ze smakiem, popijając latte. Miejsce to jednak wydało mu się na tyle miłe, że postanowił jeszcze chwilę tu posiedzieć.

Po dłuższej chwili zamówił kolejny taki zestaw.

Nagasawa Shuji

Nawet najwspanialsze miejsca mogą się szybko znudzić. Po kilku godzinach czytania książki w niemal pustej kawiarence, postanowił pójść gdzie indziej.
*z tematu*

Eizo Suzuki

Eizo wszedł do kawiarni napawając się zapachem od samego wejścia. Właściwie jest nowy, więc może uda mu się gdzieś załapać. Z nadzieją zapytał o pracę, gdyż strasznie lubił takie miejsca, a wiadomo - najlepiej wybierać pracę, którą się lubi.
W między czasie jeszcze zamówił sobie espresso i usiadł przy stoliku z uśmiechem patrzył na to co się dzieje w trochę pustym lokalu.
Po wypiciu kawy z uśmiechem na ustach wyszedł. Wiedział, że jeszcze tu zajrzy.
*z tematu*

Eizo Suzuki

- to tu - mówi z uśmiechem, dopiero orientując się, że trzyma chłopaka za rękę po czym ją puszcza
- em.... zamawiam sobie kawę, chcesz coś do picia?.

Kim Yonghim

Dopiero, kiedy Eizo puścił jego rękę odetchnął z ulgą. Czuł dziwne podekscytowanie, które nie bardzo miał do czego przyrównać.
- Umm... Nie wziąłem... - zawstydził się.
Cholera! Jak mógł nie wziąć ze sobą drobnych?! Poszukał po kieszeniach, ale znalazł jedynie kilka monet. Starczyłoby może na pół kawy.

Eizo Suzuki

- nie martw się, stawiam! - dźgnął go pod żebro zaczepnie ze śmiechem
- więc co chcesz?.

Kim Yonghim

Cholera, cholera, cholera. Ale ze mnie idiota.
- Może latte, dzięki. - Rozejrzał się. - Całkiem tu przyjemnie. I wcale nie jest tak daleko. Nabąknij o mnie szefowi, jutro przyjdę z CV.
Starał się nie wyglądać na zawstydzonego. Jak mógł nie wziąć portfela? O czym myślał. Spojrzał na Eizo.
Nieee, wcale nie o tym. Prawda?

Eizo Suzuki

- jedna latte, już się robi - uśmiecha się do niego i idzie po kawy dla nich, przy okazji zaczyna opowiadać o tym, że może przydałaby się jakaś tam reklama dla kawiarenki i moglibyśmy po prostu później potrzebować kogoś kto "marzy o pracy w kawiarni", bo jak wiadomo, praca którą się lubi to najlepsza praca.
Po otrzymaniu zamówienia poszedł do chłopaka
- proszę bardzo.

Kim Yonghim

Odebrał kawę z nieśmiałym "dzięki" i usiadł przy stoliku pod oknem. Zza witryny widać było wzrastający ruch uliczny. Niebo zszarzało i zapaliły się latarnie uliczne, narazie dając niewiele światła. Zbliżała się godzina powrotów z pracy, ale hałas nie przebijał się przez szyby odgradzając ich od świata na zewnątrz.
- Na prawdę całkiem tu przyjemnie. Pewnie sporo studentów tu przychodzi, co? - Upił łyka i uśmiechnął się z uznaniem.
Kawa była wyśmienita. Spojrzał na Eizo czekając na odpowiedź. Chłopak był cholernie tajemniczy. Nie mówił zbyt dużo i nie robił zamaszystych gestów, które zdradzałyby coś ponad to co mówił. Yonghim cały czas próbował go rozpracować.

Eizo Suzuki

- szczerze? właściwie to mało ludzi tu przychodzi... jesteśmy w czasach internetu, telefonów komórkowych i expresów do kawy... ludzie nie doceniają takich miejsc - przez chwilę obraca w dłoniach filiżankę, patrząc jak czarna lura przyjemnie paruje po czym upił maleńki łyk
- denerwuje mnie to, wiesz? może i jestem Japończykiem i mam swoje tradycje... ale powinno się więcej czasu spędzać w takich miejscach, spójrz tylko na ten wystrój... człowiek czuje się od razu zrelaksowany.

Kim Yonghim

W końcu jakieś silniejsze emocje. Obserwował go uważnie.
- To prawda. - Rozsiadł się na krześle krzywiąc się lekko. - Może jak się rozniesie, że pracuje tu dwóch przystojniaków to zaczniemy widywać licealistki? Chociaż nie jestem pewien czy to nie gorsze od niedocenianej kawy...

Eizo Suzuki

- na pierwszym miejscu stawia się dobro firmy, na końcu dobro ogółu - upija kolejny łyk kawy spoglądając na chłopaka
- wiesz... odnoszę wrażenie, że potrafię się z Tobą dogadać... a na ogół jestem typem samotnika.

Kim Yonghim

- Hmmm... Jako student psychologii powiedziałbym, że możemy mieć dopasowane osobowości. Według teorii Junga powinno to oznaczać, że jesteś extraversion, sensing, feeling i perceiving ...albo co z najwyżej jedną inną cechą. Myers i Briggs spopularyzowały teorię Junga, może kojarzysz test MBTI? - Rozpędził się. - Wybacz. Nie chcę cię zamęczać. Dla osb postronnych to jak przysłowiowa czarna magia.
Zawsze, kiedy mówił o czymś co go interesowało zbytnio się ekscytował. Natychmiast jednak się opanował nauczony, że nikt i tak nie rozumie o czym mówi.

Eizo Suzuki

- próbujesz analizować moją osobowość?... czy ktoś już Ci mówił, że to na swój sposób jest słodkie? - opiera głowę o rękę i przygląda się chłopakowi
- trafiłeś z ESF... i J ale nie do końca się czuję jak on... trochę też mam z P... ale... no... jak już mówiłem, nie do końca czuję się jak on - prostuje się
- naprawdę, jestem pełen podziwu.