Wesołe Miasteczko

Andreas

Jest to miejsce gdzie nie tylko dzieciaki uwielbiają spędzać czas. Wbrew pozorom przychodzi tu nawet dużo starszych ludzi, którzy chcąc zaczerpnąć nieco rozrywki. Diabelski Młyn, kolejki górskie, dom strachów czy też tunel miłości - są to najpopularniejsze atrakcje wesołego miasteczka.

Eizo Suzuki

Staje przed wejściem do wesołego miasteczka i patrzy się świecącymi oczami na wszystkie atrakcje wokół. Z wielkim uśmiechem, wyrażającym dziecięce szczęście
- pójdziemy na diabelski młyn?! pójdziemy?! - rzucił entuzjastycznie do Yonghima, skacząc przed nim, trzymając go za ręce.

Kim Yonghim

Zaczął się śmiać. Nie potrafił się powstrzymać.
- Ta-ak - wydusił. - Pójdziemy.
Otarł łzy i nie przestając chichotać złapał się za brzuch. Ten obraz wypalił mu się w pamięci.
- Skąd ty się urwałeś..? - mruknął pod nosem. - I jakim cudem na ciebie trafiłem...

Eizo Suzuki

Eizo nadymal policzki obruszony
- wpadles na mnie w swietlicy? - powiedzial cicho patrzac wyzywajaco w persone kochanka
- poza tym, to chyba dobrze, ze jestem wiecznym dzieckiem nizli mialbym byc zgorzknialym bucem - objal go w pasie
- przestan sie smiac, wiem, ze to bylo przezabawne ale nie zartuje, baaaardzo, ale to baaaaardzooooo chce isc na diabelski mlyn - po tych slowach brunet wpil sie w wargi Yonghima, zaraz oderwal sie od niego i pociagnal go za soba w strone przez siebie wybrana
- wata cukrowa!!! - wykrzyczal niemalze, znow beztrosko.

Kim Yonghim

- Niby tak, ale... - zawiesił głos teatralnie. - Nie wiem czy chcę cię niańczyć - powiedział przekomarzając się.
Kiedy Eizo niespodziewanie wpił się w jego usta Yonghimowi niemal ugięły się nogi w kolanach. Krótki, rozbudzający pragnienie, ale niezaspokajający go pocałunek, o którym teraz cały czas będzie myślał jak go powtórzyć.
- Wata cukrowa! - usłyszał.
- Dla mnie duża porcja! - odpowiedział wchodząc w rolę.
Dlaczego mieliby się nie zabawić, zostawiając wszelkie problemy poza bramą miasteczka..?

Eizo Suzuki

- kto ostatni ten płaci! - zerwał się do biegu, śmiejąc się z Yonghima, że stoi jak słup soli. Jednak jego passa długo nie trwała gdyż się wywrócił, przez rozwiązaną sznurówkę i wyrżną się na podłodze, leżąc przez chwilę jak martwy.

Kim Yonghim

Chwilę trwało nim jego mózg ogarnął, że należy włączyć wyższy bieg. / skąd wiedziałeś?! XD / Wystartował, by po chwili zatrzymać się przed Eizo, wyciągniętym na chodniku. Trzymał się w odpowiedniej odległości, gotowy, by wystartować ku darmowym słodyczom, ale pochylił się nieco, zatroskany.
- Wszystko w porządku?

Eizo Suzuki

Powoli się podniósł i parzył na niego dużymi zaszklonymi oczami
- uderzyłem się w nos... boli... - syknął cicho dotykając się
- nie złamałem? .

Kim Yonghim

- Oooj - zachochotał. - Mam pocałować?
Mięśnie miał cały czas napięte, gotowy do biegu. Nie zamierzał dać się podejść tak łatwo.
Z drugiej strony, Eizo wyglądał doprawdy uroczo i gdyby nie chodziło o wygraną pewnie rzuciłby się pogłaskać go po główce, chichocząc pod nosem. Ile by dał teraz za zdjęcie!

Eizo Suzuki

- ja serio pytam czy nie złamałem nosa... - zawiązał sznurówkę i wstał powoli, znów się łapiąc za nos
- geez... cholerna klątwa sznurówkowa - wywrócił oczami i zaczął powoli iść.

Kim Yonghim

- Klątwa? - zapytał. - Jaka klątwa.
Westchnął i ruszył za nim.
- Chodź tu! - zawołał.
Złapał go za rękę, zmuszając do zatrzymania się. Uniósł dłoń, opuszkami palców delikatnie dotykając nosa Eizo.

Eizo Suzuki

- nigdy nie miałeś klątwy sznurówkowej?? - spytał zdziwiony. Zdziwił się, gdy poczuł, że się zatrzymują a Yonghim dotyka jego nosa. Speszył się trochę, nadal nie był przyzwyczajony do tego, że był z kimś tak blisko, mimo, że się nie znają za bardzo
- gdy rozwiąże Ci się jedna sznurówka, rozwiązuje się już cały czas, w najgorszych dla Ciebie chwilach i stara się Ciebie zabić.

Kim Yonghim

Roześmiał się.
- Nie wiem o czym mówisz...
Gdy zobaczył, że Eizo się cofnął, w pierwszym odruchu zabrał dłoń, ale później dotknął jeszcze raz, delikatnie, uzurpując sobie prawo do takiej intymności.
- Bardzo boli? - spytał składając usta w dzióbek. - W takim razie dostaniesz watę cukrową ode mnie, gratis.
Przekrzywił głowę uśmiechając się pocieszająco.

Eizo Suzuki

- jak nie wiesz?.. przecież Ci tłumaczę... i nie chcę waty cukrowej, nie smakuje mi.. tak chciałem po prostu pobiegać, podenerwować Cię a w gruncie rzeczy kupić dużą watę i Cię nią karmić. Chcę buziaka - powiedział nagle ostatnie i nawet nie cackając się z niczym wpił się namiętnie w usta kochanka, zaraz przysuwając się do niego, po czym przyparł go do siebie. Ułożył dłonie na jego biodrach, zaciskając je chwilę później z podniecenia.

Kim Yonghim

Zamarł, za nic nie chcąc przerwać pocałunku jakimś głupim gestem. Nie wytrzymał jednak, kładąc dłonie na jego rękach i bezwiednie sunąc nimi w górę. Objął jego szyję, jeszcze bardziej przyciskając się do ciała Eizo. Zatracił się w niespodziewanej intensywności tego pocałunku i zapomniał o całym świecie. Czy raczej postanowił zupełnie się nim nie przejmować.