Salon

Andreas

Czy już kiedyś mówił, że Kamijo go zaskakiwał? To chyba pobiło wszystko inne.
-Wiem czego chcę. Ale co mam sobie myśleć? Niby dlaczego ktoś taki jak ty chciałby mnie? - spytał i spojrzał mu w oczy. Blondyn mógł mieć przecież każdego.
Może miał rację z tą ucieczką, ale to przecież nie było do końca tak. Chciał by oboje to przemyśleli na spokojnie.

Kamijo · Gość

- Bo jesteś wspaniałym mężczyzną, który zaimponował mi wszystkim od samego początku.-warknął i usiadł na ziemi gapiąc sie na niego ciągle.- Powiedz mi dlaczego już pierwszej nocy przerwałem stosunek i zaprosiłem Cię na randkę? Czemu od razu cię nie zacząłem pieprzyć i nie zostawiłem? Bo sprawiłeś że się uśmiecham, że ono.-wskazał na swoje serce.- Szybciej zabiło, i może cię nie znam, ale chce poznać. Nie wierzysz w uczucie od pierwszego wejrzenia? Masz do czynienia z facetem który w swoim życiu owszem mógł mieć wielu, ale miał przed tobą tylko dwóch.- wykrzyczał mu to i spuścił głowę. Nie chciał aby ten wyszedł, chciał aby ten był obok niego w każdej chwili.

Andreas

Był na siebie bardzo zły. To wszystko jego wina.
-Przepraszam. Nie chciałem cię denewrować - powiedział cicho. W jego głosie słychać było smutek. To chyba zawsze będzie się tak kończyło. Nigdy nie potrafił dogadać się z ludzmi na których mu zależało i tym razem chyba było dokładnie tak samo.

Kamijo · Gość

Objął go siadając obok niego.- Już spokojnie, to ja przepraszam nie umiem znieść odrzucenia po czymś takim.- wyszeptał i się sztucznie uśmiechnął złapał jego podbródek i uniósł głowę patrząc mu w oczy.- Po prostu nie chce abyś odszedł ode mnie, zwłaszcza kiedy naprawdę coś do ciebie poczułem i to nie jest coś zwykłego.- wyszeptał po czym się odsunął. Tym samym pozwalał chłopakowi na wyjście. Nie miał siły walczyć.

Andreas

Czuł się okropnie. Chyba tylko on potrafił tak wszystko zepsuć.
-Widzę, że nie jest dobrze - odezwał się i nieśmiało spojrzał na Kamijo. Wyglądał bardzo ładnie ze zwiazanymi włosami i w takim stroju. Chyba jeszcze młodziej. Mogliby być uznawani za kogoś w podobnym wieku.
-Więc mogę zostać? - spytał nie zbyt pewnym głosem.

Kamijo · Gość

Spojrzał na niego.- Mówiłem że tak w końcu dałem ci klucze, i nie zamierzałem ich odbierać. Chce abyś był częścią mojego życia nawet jeśli chcesz być tylko przyjacielem.-wyszeptał i zapalił papierosa wiedział że za dużo pali ale nie umiał się powstrzymać przed tym nałogiem.

Andreas

Kamijo chyba nie był zły, ale atmosfera była naprawdę sztywna. Westchnął cicho i podciągnał nogi na łóżko. Przez chwilę po prostu siedział i nic nie robił, a później wyciągnął dłoń i wyjął z ust mężczyzny papierosa. Zaciągnął się nim i włożył go tam skąd go wziął. Papierosy zawsze go uspokajały, ale nie chciało mu się szukać ich w torbie.

Kamijo · Gość

Podał mu paczkę swoich papierosów.- Wystarczyło po prosić a nie brać mojego.- westchnął i podrapał się po głowie.- To o której masz ten koncert w sobotę bo chętnie bym przyszedł cię posłuchać, jak chcesz i z zespołem się tym zająć na poważnie to mogę załatwić przedstawiciela z wytwórni płytowej.- spojrzał chłopakowi w oczy zaciągając się.

Andreas

-Przepraszam - wyszeptał i poczuł w kącikach oczu łzy. Nie chciał tutaj teraz płakać. Sam nie wiedział jak to się stało. Był po prostu bardzo zły na siebie. Chciał wytrzeć dłonią oczy, lecz łzy popłynęły już po jego policzkach. Nie chciał, żeby Kamijo to zauważył. Nigdy się tak nie zachowywał. To był chyba jego pierwszy raz przy kimś. Ukrył twarz w dłoniach i przygryzł wargę.

Kamijo · Gość

- Ej już spokojnie.- złapał jego głowę i z całował jego łzy po czym go przytulił.- Powiedziałem coś nie tak?.- wyszeptał i kiwał się z nim chcąc go uspokoić.-Już maleńki spokojnie.- głaskał go czule po głowie, nie chciał aby ten przez niego płakał mógł tylko płakać ze szczęścia.

Andreas

-Nie musisz się nade mną litować - powiedział wycierając łzy, które jak na złość nie chciały przestać lecieć. Sam już nie wiedział co ma o tym myśleć. Najpierw chciał z nim być, dał mu klucze do mieszkania, a teraz odzywa się do niego tak, jakby miał sie stąd jak najprędzej wynosić. Nie miał już siły na myślenie o tym wszystkim.

Kamijo · Gość

Złapał jego twarz w swoje dłonie.- Zrozum że prawdopodobnie się w tobie zakochuję i to nie jest litość.-pocałował go namiętnie nie zważając na jego protesty położył go na kanapie i pochylił się nad nim.- Teraz mnie rozumiesz.- złapał jego dłoń i przyłożył do swego serca które biło jak oszalałe.

Andreas

Wytarł oczy dłońmi i delikatnie pocałował usta Kamjo.
-Naprawdę bardzo przepraszam - powiedział i przytulił się do niego. Leżeli teraz razem na kanapie i bardzo się z tego cieszył. Słowa mężczyzny go ucieszyły, ale nadal miał do siebie żal za to, że wcześniej tak go potraktował.

Kamijo · Gość

Objął go i pocałował w szyję.- Kochanie chcę dla nas jak najlepiej, twoje szczęście jest najważniejsze i przepraszam że się uniosłem.- westchnął czujac jego ciepło.- Możesz u mnie zostać tak długo jak tylko będziesz chciał.- spojrzał mu w oczy i się uśmiechnął.- A co do tego koncertu mówiłem całkiem na poważnie

Andreas

Położył głowę na jego ramieniu, a rękę wsunął pod koszulkę blondyna i zaczął gładzić jego brzuch.
-Bardzo chciałbym zostać kiedyś wielką gwiazdą, ale nie wiem, czy już jesteśmy na to gotowi - wyznał i przymknął zmęczone oczy. Był już trochę śpiący, ale chciał jeszcze przez chwilę nacieszyć się bliskością kochanka.